24 kwietnia 2009 rok
Nigdy ich nie poznałam. Nigdy nie widziałam. Nie wiem czy mnie kochali czy nie. Nie wiem też czy nadal żyją. Po prostu mnie zostawali. Z przymusu czy własnej woli? To pytanie mogę zadawać sobie wiecznie, ale nigdy nie uzyskam odpowiedzi. Wiedziałam, że jestem skazana na taki los, dlatego z dnia na dzień pogodziłam się z tym. Od urodzenia mieszkam w domu dziecka w Doncaster. Wychowywana w starym, szarym budynku, co dzień wyglądałam za okno czekając na lepsze jutro. Gdy tylko nauczono mnie pisać i czytać, założyłam pamiętnik. Nazywałam go też czasem dziennikiem wspomnień. Zapisywałam praktycznie wszystko co wydarzyło się owego dnia. Co było dla mnie ważne. Co czułam. Czego pragnęłam.
Żyłam ze świadomością Tu zostanę, tu będę. Nikt mnie nie weźmie. Jednak ktoś tam na górze się do mnie uśmiechnął. Zyskałam dom. Dom i ojca.
AnnaSophie zaczyna nowe życie
Taki oto krótki prolog. To ja skyfallgirl, ale nie wiem co mnie podkusiło, aby pisać z innego konta. Naprawdę. Mam nadzieję, że ta historia Was zaciekawi chociaż może wzbudzić różne odczucia w Was. Liczę, że wyrazicie swoją opinię. Alicja :)
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Popularne posty
-
Podkład Siedzieliśmy w salonie jak prawie co wieczór. Wybrany przez nas film leciał na dvd a ja leżałam z głową na kolanach mężczyzny. Spe...
-
Podklad 4 lutego 2012 rok Dzisiaj były walentynki. Zastanawiałem się co robi Ann w domu, gdy ja pracowałem. Mieliśmy z chłopakami.pró...
-
Podkład Drogi pamiętniku. ...
-
Podkład 18 marca 2006 roku Drogi pamiętniku Wczoraj byłam z panią Wilson na spacerze. Zabrała tylko mnie. Inne dzieci zostały w domu...
-
Podkład 24 kwietnia 2009 rok Zbiegłam po schodach ubrana w czerwone spodnie i bluzkę w paski. Czasem ubierałam się jak tata. Lubiłam jego ...
-
24 kwietnia 2009 rok Nigdy ich nie poznałam. Nigdy nie widziałam. Nie wiem czy mnie kochali czy nie. Nie wiem też czy nadal żyją. Po prostu...
-
Podkład 20 grudnia 2011 rok Drogi pamiętniku. Dawno nie pisałam ale dużo czasu poświęcałam nauce. W szkole idzie mi ciężko i dzisiaj tata ...
Wow *u* Coś mi się zdaje, że to będzie w formie pamiętnika, ale nie wiem : D Czekam na 1 rozdział i życzę weny : ***
OdpowiedzUsuńNo fajne... wciągające.. zobaczymy jak ci dalej pójdzie na razie nic więcej nie zdradzę :)
OdpowiedzUsuńSam prolog już mnie zainteresował i z niecierpliwością czekam na pierwszy rozdział ;d
OdpowiedzUsuńSpoko rozdział. Początek ciekawy. Czekam na pierwszy rozdział:)
OdpowiedzUsuńsuper :D czekam na nn - patrysia
OdpowiedzUsuń